نمی رنجم اگر باور نداری عشق نابم را

لبت "نــه" گوید و پیداست می گوید دلت: "آری"

کـه این سان دشمنی ، یعنی که خیلی دوستم داری!



دلت می آیـــــــد آیا از زبانی این همـه شیرین ؟

تو تنها حرف تلخی را ، همیشه بر زبان آری ؟



نمی رنـــجم اگـــر بـــاور نداری عشق نابم را

که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیّاری



تو را چون آرزوهایت همیشه دوست خواهم داشت

به شرطـــی که مــــــرا در آرزوی خویـش نگذاری



چه زیبــا می شود دنیا برای من ، اگر روزی

تو از آنی که هستی ، ای معما! پرده برداری

****شاعر: محمد علی بهمنی****