اشتباه از ما بود که خوابِ سرچشمه را در خیالِ پیاله می‌دیدیم
دستهامان خالی
دلهامان پُر
گفتگوهامان مثلا یعنی ما!
کاش می‌دانستیم
هیچ پروانه‌ای پریروزِ پیلگیِ خویش را به یاد نمی‌آورد.
حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب می‌میریم
از خانه که می‌آیی
یک دستمالِ سفید، پاکتی سیگار، گزینه شعرِ فروغ،
و تحملی طولانی بیاور
احتمالِ گریستنِ ما بسیار است
-سید علی صالحی