نمی دانم تو می دانی؟!

نمیدانم تو می دانی !؟

دل من در هوای دیدنت بی تاب می گرید،

سراپای وجودم در فراقت آب گردیده،

نمی دانم تو می دانی؟!

ز هجرت دیدگانم همجو دریایی ز خون گشته،

ولی حالا بدان...

که بی تو چون کبوتر سرگردانم، بدان...

به شهر عشق، آوارگی نشان من است

در این ره آنچه بی ارزش است...

جان من است!